برای یافتن یک تعریف از فرش بین کتابهایم در جستجو بودم . در این جستجو مطلبی نظرم را جلب کرد. این مطلب چیزی جز دو اظهار نظر ساده در خصوص فرش ایرانی نبود. این اظهار نظرها شاید از سر تعارف و یا اینکه صرفاً نظری درباره اثر هنری مثل فرش باشد بوده باشند. اما برای من جالب است که ما یعنی ایرانیان تا چه حد می توانیم چنین احساسی را به فرش تابلوی عشق و هنر که با نام ایران عجین است داشته باشیم. علی ای حال این دو اظهار نظر را در این پست برایتان نقل قول می کنم نه اینکه مرغ همسایه غاز است و یا چون آنها اینطور می گویند پس همین است. برای اینکه شاید طور دیگری هم بشود به فرش نگاه کرد و یا حداقل کمی فکر کنیم که چرا فرش چنین ارتباط عمیقی را می تواند با مخاطبش که در عالمی دیگر و سرزمینی دیگر است برقرار کند. 

جولیا بیلی استاد دانشگاه هاروارد پس از شرکت در دومین نمایشگاه فرش ایران و بازگشت به وطن خود در نامه ای می نویسد:

... ممکن است شما نامه های دیگری را از شرکت کنندگان دریافت کنید که اظهار می دارند که برخی وسایل خود را جا گذاشته اند؛ اما، نامه من از این قبیل نامه ها نیست، من قلب خود را در تهران جا گذاشته ام.

سینگر سارجنت نقاش آمریکایی درباره ارزش فرش ایران می گوید:

تمام نقاشی های دوره رنسانس ارزش یک تخته قالی ایران را ندارند.

(دانشگر، احمد. دانشنامه فرش ایران، کتاب دوم، مرکز ملی فرش ایران، 1388،صفحه108)